Αφηγούμαι σημαίνει αντιστέκομαι - H Ζωντανή Βιβλιοθήκη στο Νέο Ηράκλειο

Στα ράφια της «Ζωντανής Βιβλιοθήκης» δεν υπάρχουν τυπωμένα βιβλία. Στην πρωτότυπη αυτή βιβλιοθήκη οι αναγνώστες δανείζονται... ανθρώπους, οι οποίοι αποτελούν τα βιβλία της και αφηγούνται τις πιο συγκλονιστικές εμπειρίες. Η «Ζωντανή Βιβλιοθήκη» δημιουργήθηκε στην Ελλάδα το 2009 από μια ομάδα εθελοντών, οι οποίοι αναζητούσαν ένα μέσο εκπαίδευσης στα ανθρώπινα δικαιώματα. Αποτελεί δε μέλος του Διεθνούς Δικτύου Ζωντανών Βιβλιοθηκών, πρωτοβουλίας που ξεκίνησε από τη Δανία.

Σήμερα η ελληνική πρωτοβουλία αποτελείται από 50 και πλέον άτομα - ζωντανά βιβλία με διαφορετικές εμπειρίες: πρόσφυγες, ανθρώπους με αναπηρία, αντιρρησίες συνείδησης, χρήστες ψυχιατρικών υπηρεσιών και άλλους, που έχουν βιώσει από πρώτο χέρι τον ρατσισμό και τον κοινωνικό αποκλεισμό. 

Στόχος είναι με τις αφηγήσεις τους να πολεμήσουν την προκατάληψη και τις διακρίσεις που βιώνουν οι ίδιοι και οι συμπολίτες τους. «Αφηγούμαι σημαίνει αντιστέκομαι» είναι το σύνθημά τους.

Οι αναγνώστες της «Ζωντανής Βιβλιοθήκης» έχουν την ευκαιρία μέσα από την προτεινόμενη βιβλιογραφία να διαλέξουν το ζωντανό βιβλίο, με το οποίο μπορούν να συνομιλήσουν για μισή ώρα. Μάλιστα, εάν δεν μιλούν τη γλώσσα του ζωντανού βιβλίου, τότε η «Ζωντανή Βιβλιοθήκη» τούς παρέχει ένα ζωντανό λεξικό (διερμηνέα), κατά τη διάρκεια της ανάγνωσης. Οι αναγνώστες ακούν την αφήγηση του ζωντανού βιβλίου και στη συνέχεια μπορούν να θέσουν ερωτήσεις σχετικά με τη ζωή και τις αξίες του. Μόνος περιορισμός: να μην θίξουν την αξιοπρέπειά του.

Επίσης, οι αναγνώστες της «Ζωντανής Βιβλιοθήκης» μπορεί να μην κρατούν στα χέρια τους παραδοσιακά βιβλία, αλλά έχουν τις ίδιες υποχρεώσεις με τη συμβατική βιβλιοθήκη: να δανειστούν τα βιβλία για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα, να τα σεβαστούν και να τα επιστρέψουν στην ίδια κατάσταση που τα δανείστηκαν.

«Στην Ελλάδα υπάρχουν πολλά στερεότυπα και ραγδαία αύξηση του ρατσισμού, φαινόμενα τα οποία προσπαθούμε να αντιμετωπίσουμε μέσα από τη Ζωντανή Βιβλιοθήκη» εξηγεί στο ΑΠΕ- ΜΠΕ η Ελίνα Σαράντου, μέλος της εθελοντικής ομάδας.

Μερικά από τα βιβλία που διατίθενται για ανάγνωση από τη βιβλιοθήκη αυτή είναι τα εξής: «Ζώντας (ορο)θετικά. Με το να με "διαβάσεις" δεν θα κολλήσεις. Ίσως να ξεκολλήσεις!», «Νανισμός. Οι άνθρωποι που μια μέρα δραπέτευσαν από τα παραμύθια και από τότε, το δικό τους παραμύθι ψάχνουν», «Αντιρρησίας Συνείδησης. Είκοσι χρόνια δημόσιας δράσης για την άρνηση στράτευσης», «Η ζωή μέσα από τα χέρια μου. Χέρια που επικοινωνούν στη νοηματική γλώσσα», «Η καθημερινότητα μετά την απώλεια όρασης», «Azadi θα πει ελεύθερος. Οι περιπέτειες ενός πρόσφυγα από το Αφγανιστάν στην Ευρώπη- φρούριο» και «Μια Guerilla στην Αθήνα. Από αντάρτισσα στη Ζιμπάμπουε, σκλάβα στο Μαρούσι».

Η «Ζωντανή Βιβλιοθήκη» δεν έχει σταθερή έδρα, αλλά περιοδικά στεγάζεται σε χώρους της Αθήνας. Την Κυριακή 31 Μαρτίου, από τις 12 το μεσημέρι ως τις 5 το απόγευμα, η «Ζωντανή Βιβλιοθήκη» θα διαθέσει τα «βιβλία» της προς ανάγνωση στο Πολιτιστικό Πολύκεντρο «Ηλέκτρα Αποστόλου» (Κουντουριώτου 18Α και Νεότητος), στο Νέο Ηράκλειο Αττικής.

Επίσης, τα μέλη της «Ζωντανής Βιβλιοθήκης» έχουν προχωρήσει στη δημιουργία σύντομου οδηγού με συμβουλές για την παρέμβαση των πολιτών που γίνονται μάρτυρες ρατσιστικών επιθέσεων και τίτλο «Αν όχι εσύ, ποιος». Ο οδηγός διατίθεται μέσα από την ιστοσελίδα της «Ζωντανής Βιβλιοθήκης» www.humanlibrary.gr

Σύριγγες με διαφορετικό σχεδιασμό, μπορεί να περιορίσουν την μετάδοση του HIV

Είναι γνωστό πως με την κοινή χρήση σύριγγας μπορεί να μεταδοθεί ο HIV, αλλά και άλλες μεταδοτικές με το αίμα ασθένειες. Έτσι, όσοι και όσες κάνουν χρήση ενέσιμων ναρκωτικών δεν θα πρέπει μοιράζονται σύριγγες ή να κάνουν χρήση με σύριγγες που έχουν ήδη χρησιμοποιηθεί. Συχνά όμως, για διάφορους λόγους, άτομα που κάνουν χρήση ενέσιμων ναρκωτικών μπορεί να μοιράζονται σύριγγες. 

Στην Ελλάδα, σύμφωνα με τα τελευταία στατιστικά στοιχεία, υπήρξε μεγάλη αύξηση των κρουσμάτων ανάμεσα σε χρήστες ενδοφλέβιων ναρκωτικών. 

Σύμφωνα με μια νέα μελέτη από ερευνητές του RTI International and Futures Institute που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό "The International Journal of Drug Policy" τον Ιανουάριο, η αλλαγή αυτή στον σχεδιασμό της σύριγγας μπορεί να ελαχιστοποιήσει την πιθανότητα μετάδοσης του HIV μέσω της κοινής χρήσης. Μάλιστα, αναφέρεται στην μελέτη πως υπολογίζεται ότι με την αλλαγή στις νέες αυτές σύριγγες, μπορεί οι μεταδόσεις από κοινή χρήση να έχουν ελαχιστοποιηθεί μέσα στα επόμενα 8 χρόνια. 

Όπως αναφέρεται στην έρευνα, όταν το έμβολο μιας σύριγγας είναι πλήρως συμπιεσμένο, μια μικρή ποσότητα υγρού παγιδεύεται στο σημείο που ονομάζεται «νεκρός χώρος». Ελαχιστοποιώντας τον νεκρό αυτό χώρο, η ποσότητα αίματος που παγιδεύεται και παραμένει στην σύριγγα είναι 1.000 φορές μικρότερη και έτσι μειώνονται σημαντικά οι πιθανότητες μετάδοσης του HIV. 

Tο μοντέλο προσομοίωσης, έδειξε πως η αλλαγή σε σύριγγες «χαμηλού νεκρού χώρου» μπορεί σταδιακά,  να μηδενίσει σχεδόν τα κρούσματα HIV από την κοινή χρήση σύριγγας. 

Εικόνα από την παρουσίαση της μελέτης, που μας δείχνει το πώς ο σχεδιασμός μια σύριγγας καθορίζει την ποσότητα του αίματος που παγιδεύεται και μεταδίδεται όταν αυτή χρησιμοποιηθεί ξανά.

"Παρόλο που χρειάζεται περαιτέρω έρευνα, η παρέμβαση αυτή θα πρέπει να υλοποιηθεί και να αξιολογηθεί το συντομότερο δυνατό. Θα πρέπει να δούμε την αλλαγή αυτή στις σύριγγες ως ένα επιπλέον εργαλείο στο πολυδιάστατο "πακέτο" για την πρόληψη του HIV." δήλωσε ο William Zule, ένας από τους ερευνητές και συντάκτης της έκθεσης.

"Ενώ οι σύριγγες "χαμηλού νεκρού χώρου" θα πρέπει να δοκιμαστούν σε στοχευμένες ομάδες πληθυσμού, πρέπει ωστόσο να χαιρετίσουμε ένα πιθανόν αποτελεσματικό νέο εργαλείο για την καταπολέμηση του HIV." Gerry Stimson, καθηγητής και συντάκτης του περιοδικού "The International Journal of Drug Policy".

"Υπάρχουν πολλές δυσκολίες στο να αυξήσουμε την αποτελεσματικότητα της πρόληψης του HIV σε χώρες όπου τείνει να πάρει διαστάσεις επιδημίας σε χρήστες ενδοφλέβιων ναρκωτικών. Αυτή είναι μια συγκριτικά απλή και χαμηλού κόστους παρέμβαση, με προοπτική να είναι πολύ αποτελεσματική." προσθέτει ο Zule. 

Υγειονομικές βόμβες - Από τον Λοβέρδο στη ΘΕΤΙΣ

Όπως αποκάλυψε πριν μερικές μέρες "Η Εφημερίδα των Συντακτών", ο Υπουργός Δημόσιας  Τάξης εμπνεύστηκε νέο πογκρόμ, αυτή τη φορά με στόχο τα εξαρτημένα άτομα, τα οποία περισυλλέγονται από την ΕΛ.ΑΣ και μεταφέρονται στην Αμυγδαλέζα, παρά την θέληση τους, όπου μαζί με ΚΕΕΛΠΝΟ και με την συνεργασία του Ε.Κ.ΕΠ.Υ , καταγράφονται και υποβάλλονται σε υγειονομικές εξετάσεις.

Αυτή τη φορά μάλιστα, με ανακοίνωσή της η ΕΛ.ΑΣ μας ενημερώνει ότι το πογκρόμ είναι "ανθρωπιστικού χαρακτήρα" (!) αφού γίνεται "για το καλό τους" και τους κερνάνε και σνακ!
 Το μόνο που λείπει είναι να τους βάλουν κι ένα κίτρινο αστέρι, ένα ροζ τρίγωνο, ένα σηματάκι βρε αδερφέ!

Στο ίδιο έργο θεατές λοιπόν, με μικρές παραλλαγές στο σενάριο, τους πρωταγωνσιτές και την ομάδα-στόχο. Έργο προετοιμασμένο από καιρό, που αφού το δοκίμασαν και τους πέτυχε, το πάνε κάθε φορά ένα βήμα παρακάτω, βάζουν κάθε φορά και μια νέα ομάδα-στόχο.



Από το 2011 έχουν αρχίσει να προειδοποιούν για "υγειονομικές βόμβες" και "επικίνδυνες ομάδες" από τις οποίες έχουν βαλθεί να προστατέψουν τον πάντα αθώο έλληνα οικογενειάρχη, όταν ο Λοβέρδος, Υπουργός Υγείας τότε, είχε αρχίσει να προετοιμάζει το έδαφος, προειδοποιώντας την αγία ελληνική οικογένεια πως «το μεγάλο πρόβλημα της πόλης είναι η αδήλωτη παράνομη πορνεία και τη σχέση της με το πρόβλημα της διάδοσης του AIDS», τονίζοντας ότι είναι και πρόβλημα της ελληνικής οικογένειας καθώς η μετάδοση γίνεται «από την παράνομη μετανάστρια στον Ελληνα πελάτη, στην ελληνική οικογένεια» και προτείνοντας να απελαθούν οι οροθετικές μετανάστριες.

Φυσικά, για τον έλληνα νοικοκύρη οικογενειάρχη ήταν ο καλός υπουργός που του επιβεβαίωνε πως αυτός ουδεμία ευθύνη έχει και το πρόβλημα, όπως πάντα, είναι οι "άλλοι" και φυσικά τον ξαναψήφισε στις επόμενες εκλογές, επαινώντας τον έτσι που μας φροντίζει και μας νοιάζεται.

Ακολούθησε η περιβόητη υγειονομική διάταξη περί έλεγχου των λοιμωδών νοσημάτων με βάση την οποία ξεκίνησε το πρωτοφανές πογκρόμ κατά των οροθετικών γυναικών, η διαπόμπευση και η προφυλάκισή τους. Μετά την διεθνή κατακραυγή και τις αντιδράσεις, σταμάτησαν τις διαπομπεύσεις, όχι όμως και τα πογκρόμ. Με τον "Ξένιο Δία" που ακολούθησε, μαζί με τους μετανάστες και τις μετανάστριες, εξακολουθούσαν να γίνονται προσαγωγές και εξετάσεις, με την πολύτιμη πάντα βοήθεια του ΚΕΕΛΠΝΟ σε εκδιδόμενα άτομα, ή τέλος πάντων, όποια κυκλοφορούσε στο κέντρο τους έμοιαζε με πουτάνα.

Και φτάνουμε στην ΘΕΤΙΣ, μια επιχείρηση ίδιας έμπνευσης και λογικής με τις προηγούμενες, αυτή τη φορά με στόχο τα εξαρτημένα άτομα. Απλά τώρα, τόσο η ΕΛ.ΑΣ με την ανακοίνωσή της όσο και ο Διοικητής του ΕΚΕΠΥ προσπαθούν να δώσουν στην επιχείρηση "φιλανθρωπικό" χαρακτήρα και να μας πείσουν ότι το κάνουν προκειμένου να "παρέχουν πρώτες βοήθειες σε άρρωστα ή τραυματισμένα άτομα". Ειλικρινά με τις δηλώσεις αυτές κόντεψα να δακρύσω. Όχι από συγκίνηση, από απελπισία. 

Που ζω σε μια χώρα που "προστατεύει τον πολίτη" και "προάγει την δημόσια υγεία" τσουβαλιάζοντας ανθρώπους και υποβάλλοντας τους σε εξαναγκαστικούς ελέγχους και επιπλέον, προσπαθούν όλο αυτό να το παρουσιάσουν ως φιλανθρωπική δράση, ζητώντας να τους πούμε και ευχαριστώ.

Μόνο που η δημόσια υγεία δεν μπορεί να αποτελεί δικαιολογία για επιχειρήσεις σκούπα και καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων συνανθρώπων μας, μόνο και μόνο επειδή ανήκουν σε συγκεκριμένες ομάδες πληθυσμού που χαρακτηρίζονται "υψηλού κινδύνου", αγνοώντας ότι επί της ουσίας δεν υπάρχουν ομάδες, παρά μόνο συμπεριφορές υψηλού κινδύνου.

Και αυτή την στιγμή δεν βλέπω καμία συμπεριφορά υψηλότερου κινδύνου από αυτή του Υπουργείου Δημόσιας τάξης και της ΕΛ.ΑΣ, που σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να πείσει (τουλάχιστον όχι όλους και όλες μας) ότι νοιάζεται για τις ομάδες αυτές και την υγεία τους ή ακόμη και για την δημόσια υγεία, όταν επιλέγει να την προάγει μέσω της καταστολής, ενώ η πρόληψη παραμένει μια άγνωστη λέξη.

Η πρόληψη και η προαγωγή της υγείας δεν γίνοται με πογκρόμ και υποχρεωτικούς ελέγχους, αλλά με την προώθηση της οικειοθελούς εξέτασης, την διασφάλιση της πρόσβασης όλων στις υπηρεσίες υγείας και στην πληροφόρηση γύρω από την πρόληψη. Με τις ναζιστικές αυτές μεθόδους, μόνο αρνητικά αποτελέσματα θα δούμε.

Όπως αναφέρει και το σχετικό δελτίο τύπου των εργαζομένων του ΟΚΑΝΑ "την ίδια ώρα που γίνονται επιχειρήσεις σκούπα, στην Μονάδα Άμεσης Βοήθειας του ΟΚΑΝΑ σταμάτησαν να γίνονται ιολογικές εξετάσεις στα εξαρτημένα άτομα (που οικειοθελώς προσέρχονται για να εξετασθούν ) επειδή κατασχέθηκε, λόγω χρεών, το μηχάνημα διενέργειας των ελέγχων. Την ίδια ώρα η κινητή μονάδα του ΟΚΑΝΑ, που αντιμετώπιζε επί 24 ώρες τα επείγοντα προβλήματα των εξαρτημένων και έσωζε ζωές από υπερδοσολογία, έπαψε να λειτουργεί επειδή στοίχιζε πολύ."
 
Υγειονομικές βόμβες λοιπόν δεν είναι οι άνθρωποι που ανήκουν σε "ομάδες υψηλού κινδύνου" αλλά οι ναζιστικές πολιτικές που αγνοούν κάθε έννοια πρόληψης και ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ενισχύουν την προκατάληψη και τον στιγματισμό και καταρρίπτουν κάθε εμπιστοσύνη στους φορείς και το σύστημα υγείας. 

Δυστυχώς, η ΘΕΤΙΣ μάλλον δεν θα είναι η τελευταία τέτοια επιχείρηση που θα δούμε. Όσο δεν αντιδρούμε, το τέρας αυτό θα προχωράει στην επόμενη ομάδα που θα βάλει στον στόχο, μέχρι να φτάσει, ποιος ξέρει που...

Δείτε εδώ τις σχετικές ανακοινώσεις : Κοινή ανακοίνωση φορέων απεξάρτησης,  ΟΚΑΝΑ, Θετική Φωνή, Σύλλογος εργαζομένων ΟΚΑΝΑ 

Οροθετικές μητέρες - Ιστορίες ελπίδας

Σήμερα, χάρη στην επιστημονική έρευνα, την γνώση και την αντιρετροϊκή αγωγή, μια οροθετική γυναίκα μπορεί να γεννήσει ένα υγιές παιδί το οποίο δεν θα είναι φορέας του ιού.

Επιπλέον, τα οροθετικά παιδιά και ενήλικες, μπορούν να ζήσουν υγιής ζωές, χωρίς να κινδυνεύουν να αρρωστήσουν, εφόσον γνωρίζουν ότι ζουν με τον HIV και λαμβάνουν θεραπεία.

Παρακάτω, τρεις ιστορίες, από τρεις οροθετικές μητέρες.




Julie : Η.Π.Α

Το όνομα μου είναι Julie και είμαι μια 25χρονη μητέρα πλήρους απασχόλησης.
Γεννήθηκα με HIV το 1987, αφού η μητέρα μου κόλλησε τον ιό HIV χωρίς να το γνωρίζει, από μετάγγιση αίματος. Έμαθε ότι ήταν οροθετική αφού ήταν ήδη έγκυος. Πέθανε από AIDS όταν εγώ ήμουν τεσσάρων και με μεγάλωσαν ο παππούς και η γιαγιά μου μέχρι να πάω στο γυμνάσιο. Από εκείνη την περίοδο και στην υπόλοιπη ζωή μου έχω βιώσει τον στιγματισμό και την προκατάληψη που περιβάλλει συνήθως τους ανθρώπους που ζουν με HIV. Δεχόμουν αρνητικά σχόλια και πειράγματα από τους συμμαθητές μου επειδή ήμουν ανοιχτή με το status μου. Αλλά παρά τα σκληρά τους λόγια και τις προσβολές, έμαθα να χρησιμοποιώ την εμπειρία μου για να βοηθώ τον εαυτό μου και τους άλλους.

Ξεκίνησα να δουλεύω με την οργάνωση EGPAF (Elizabeth Glaser Pediatric AIDS Foundation) για να εκπαιδεύω παιδιά και εφήβους για το HIV/AIDS στην παιδική ηλικία. Το έκανα έτσι ώστε οι συνομήλικοί μου να καταλάβουν περισσότερα για το HIV/AIDS και να βοηθήσω άλλα οροθετικά παιδιά να μην βιώσουν τα συναισθηματικά τραύματα που βίωσα εγώ. Το έκανα ώστε άλλα παιδιά να έχουν μια καλύτερη ευκαιρία από εμένα.

Χάρη στην ενημέρωση και την πρόσβαση στην θεραπεία και τις υπηρεσίες που είχα την ευκαιρία να δημιουργήσω και να μοιραστώ με τον κόσμο μέσα από την EGPAF, κατάφερα να μείνω έγκυος και σήμερα να είμαι μητέρα ενός οροαρνητικού παιδιού. Όπως και πολλές οροθετικές μητέρες σε όλο τον κόσμο, έχω ένα υγιές, ευτυχισμένο αγοράκι χωρίς την ανησυχία ότι μπορεί να έχει HIV.

Ωστόσο, υπάρχουν ακόμη πολλές μητέρες σε όλο τον κόσμο που δεν έχουν λάβει ακόμη αυτό το δώρο. Σε πολλές περιπτώσεις, δεν υπάρχει πρόσβαση σε υπηρεσίες πρόληψης. Σε άλλες περιπτώσεις, οι γυναίκες δεν γνωρίζουν ότι είναι δυνατή η πρόληψη της μετάδοσης από την μητέρα στο παιδί.

Είμαι ζωντανή απόδειξη ότι ένα οροθετικό παιδί μπορεί να ενηλικιωθεί και να ζήσει μια υγιή ζωή. Ο γιός μου είναι απόδειξη ότι οι οροθετικές μητέρες μπορούν να γεννήσουν υγιή μωρά. Θα συνεχίσω να αγωνίζομαι και να μοιράζομαι την ιστορία μου και αυτές τις απίθανες ευκαιρίες με οικογένειες σε όλο τον κόσμο που το έχουν περισσότερο ανάγκη.

Rose : Μαλάουι

Έχω πέντε παιδιά- αλλά θα έπρεπε να είναι έξι. Πριν γεννηθεί το τελευταίο μου, είχα μια αποβολή καθώς αρρώστησα ενώ ήμουν έγκυος. Ανακάλυψα ότι ήμουν οροθετική.

Ο σύζηγός μου κι εγώ είχαμε στεναχωρηθεί πολύ και του είπα ότι θα έπρεπε κι αυτός να εξεταστεί. Ήταν επίσης οροθετικός.

Μετά από καιρό, ένιωθα πολύ καλύτερα και αποφασίσαμε ότι θέλαμε κι άλλο παιδί. Αλλά φοβόμασταν λόγω του status μας ως οροθετικοί. Σε μια κλινική, το προσωπικό μας ενημέρωσε ότι μπορεί μια οροθετική μητέρα να γεννήσει ένα υγιές μωρό.

Ακολουθήσαμε πολύ αυστηρά τις οδηγίες σχετικά με την πρόληψη της μετάδοσης και σήμερα, έχουμε μια ακόμη κόρη, την Dalice. Εξετάστηκε για HIV όταν ήταν πέντε μηνών και ξανά στους δέκα μήνες. Με περηφάνια σας αναφέρω ότι δεν είναι οροθετική και είναι απόλυτα υγιής.

Ο σύζυγος μου ο Jimmy κι εγώ είμαστε τώρα ενημερωτές σε μια οργάνωση και μια ομάδα ψυχολογικής υποστήριξης της κοινότητας του χωριού Gomeza. Χρησιμοποιούμε τους εαυτούς μας ως παράδειγμα για το πως μπορείς να είσαι οροθετικός/ή, αλλά να παραμένεις υγιής και να κάνεις υγιή, μη οροθετικά παιδιά.

Ζούμε μια πλήρη ζωή - μια ζωή με ελπίδα. Αλλά πάντα συμβουλεύουμε τους ανθρώπους να προσέχουν και πάνω απ'όλα, να εξετάζονται για HIV.

Florentine : Καμερούν 

Η Florentine είναι μια νεαρή γυναίκα που ζει και εργάζεται στο Καμερούν. Όταν ήταν 19, σε μια επίσκεψη στον γιατρό της έμαθε δύο ευχάριστα γεγονότα. Ότι ήταν έγκυος και ότι δεν είχε HIV. Δυστυχώς, το δεύτερο δεν ήταν αλήθεια. Όχι μόνο έμαθε αργότερα ότι ήταν οροθετική, αλλά όταν ο πεθερός της το έμαθε, την έδιωξε από το σπίτι του.

Φιλοξενήθηκε τότε στους γονείς της και ξεκίνησε να παρακολουθείται σε μια μονάδα υγείας, μπήκε σε ομάδα στήριξης για ανθρώπους που ζουν με HIV και άρχισε να λαμβάνει θεραπεία για την πρόληψη της μετάδοσης του HIV στο παιδί.

Ο γιος της, ο Faith, έλαβε επίσης αντιρετροϊκή αγωγή λίγο μετά την γέννα και έτσι ο Faith σήμερα συνεχίζει να είναι υγιής, χωρίς να έχει HIV.

Μετά από αυτή την εμπειρία της, η Florentine ξεκίνησε να δουλεύει με ομάδες υποστήριξης για ανθρώπους που ζουν με HIV. Μέχρι το 2012 έχουν δημιουργηθεί 90 τέτοιες ομάδες, με πάνω από 3000 μέλη. Υπό την καθοδήγηση της Florence, οι ομάδες αυτές βοηθούν στο να μειωθεί το στίγμα γύρω από τον HIV στις κοινότητες όπου δραστηριοποιούνται. Επίσης προσφέρουν σε οικογένειες που το έχουν ανάγκη παιδικές τροφές, συμβουλές διατροφής και εκπαίδευση σε δραστηριότητες που μπορούν να επιφέρουν οικονομικά οφέλη.

πηγή (και περισσότερες ιστορίες) : http://pedaids.org/

Γυναίκες & HIV/AIDS

Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας.


Παγκοσμίως, οι γυναίκες πλήττονται περισσότερο και είναι πιο ευάλωτες στον HIV, σύμφωνα με στοιχεία του Ο.Η.Ε.

Σε παγκόσμια κλίμακα, οι μισοί σχεδόν άνθρωποι που ζουν με HIV/AIDS είναι γυναίκες. Τα ποσοστά της λοίμωξης στις νέες γυναίκες ηλικίας 15 έως 24 ετών είναι διπλάσια σε σχέση με των ανδρών της ίδιας ηλικίας, σύμφωνα με στατιστικά στοιχεία της UNAIDS, ενώ το 63% όλων των νέων αυτής της ηλικιακής ομάδας που ζει με τον ιό, είναι γυναίκες.

Ο ΟΗΕ εκτιμά επίσης ότι 1,2 εκατομμύριο γυναίκες και κορίτσια προσβλήθηκαν το 2011, η πλειοψηφία αυτών στις αναπτυσσόμενες χώρες και στις χώρες με μεσαίο εισόδημα.

Γενικά, οι γυναίκες έχουν μεγαλύτερο κίνδυνο μετάδοσης του ιού σε σχέση με τους άνδρες κατά τις ετεροφυλικές σεξουαλικές επαφές χωρίς προφυλακτικό, καθώς έχουν διπλάσιες πιθανότητες να μολυνθούν με μια και μόνο απροφύλακτη σεξουαλική επαφή. Επίσης, πολλές φορές επιβάλλεται κοινωνικά ότι πρέπει να εξαρτώνται από τον σύντροφό τους για την προστασία τους από Σεξουαλικώς Μεταδιδόμενα Νοσήματα.



Η ανισότητα των φύλων, η βία κατά των γυναικών και η καταπάτηση των δικαιωμάτων τους παίζουν επίσης πολύ σημαντικό ρόλο στην εξάπλωση του HIV καθώς μειώνουν τον έλεγχο που έχουν στην λήψη αποφάσεων σε σχέση με το σώμα και την υγεία τους και επίσης εμποδίζουν την πρόσβασή τους στην ενημέρωση, την πρόληψη και την θεραπεία.

Παραδοσιακές πρακτικές, όπως ο ακρωτηριασμός των γεννητικών οργάνων (κλειτοριδεκτομή) , ο γάμος σε πρώιμη ηλικία και η «κληροδότηση» της χήρας σε άλλους άρρενες συγγενείς, αυξάνουν επίσης την έκθεση των γυναικών στον ιό.


Οι διεμφυλικές (trans) γυναίκες, που συχνά αντιμετωπίζουν τον κοινωνικό αποκλεισμό, την βία, τον αποκλεισμό από την αγορά εργασίας και οδηγούνται έτσι στην εξαναγκαστική πορνεία και την φτώχεια, είναι επίσης περισσότερο ευάλωτες στον HIV, ενώ οι οροθετικές τρανς γυναίκες αντιμετωπίζουν συχνά εμπόδια στην πρόσβαση στην θεραπεία και στην ψυχοκοινωνική υποστήριξη.

«Ο κοινωνικός αποκλεισμός, η φτώχεια και η οροθετικότητα συμβάλλουν σε αυτό που αποκαλούμε τάση στιγματισμού της νόσου, μια αλληλουχία προβλημάτων που είναι δύσκολο να ανατραπεί», υπογράμμισε ο Σαν Ουίντερ, του Πανεπιστημίου του Χονγκ Κονγκ και συντάκτης της έκθεσης του Ο.Η.Ε με τίτλο "Χαμένοι στην μετάβαση" που μιλάει για την ευαλωτότητα των τρανς ατόμων στον HIV στην Ασία.

"Η δημιουργία δικτύων άμυνας, κοινοτικών οργανώσεων και μη κυβερνητικές οργανώσεις που θα έχουν στόχο να δώσουν μια ισχύ στις κοινότητές μας είναι μια πηγή χαράς" Πρεμπρίντα Πραμόζ Να Αϊουτάγια, τρανς ταϊλανδέζα ακτιβίστρια.

«Οι διακρίσεις και οι άνισες σχέσεις ισχύος δυσκολεύουν ακόμη περισσότερο τις γυναίκες και τα κορίτσια να έχουν τον έλεγχο της ζωής τους και της ίδιας τους της σεξουαλικότητας, που περιλαμβάνει να διαπραγματεύονται και ασφαλέστερες σεξουαλικές σχέσεις. Οι γυναίκες πρέπει να αποκτήσουν τη δύναμη να δρουν αποτελεσματικά προς το βέλτιστο συμφέρον τους», έχει δηλώσει σχετικά η Διεθνής Αμνηστία.

Σύμφωνα με τις οδηγίες διεθνών οργανισμών όπως η UNAIDS και ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας, για να καταπολεμηθεί η εξάπλωση του HIV/AIDS, οι κυβερνήσεις πρέπει να λάβουν αποτελεσματικά μέτρα ώστε:

• Να αυξηθεί η ευαισθητοποίηση για το HIV/AIDS και να διασφαλιστεί η πρόσβαση σε αντιρετροϊκά φάρμακα και στην κατάλληλη ιατρική φροντίδα,

• Να σταματήσει η βία κατά των γυναικών,

• Να διασφαλιστεί η εκπαίδευση για τις γυναίκες και τα κορίτσια, περιλαμβανομένης της πληροφόρησης γύρω από την υγεία και τη σεξουαλικότητα,

• Να αυξηθεί η οικονομική ενδυνάμωση των γυναικών,

• Να αναληφθούν αποτελεσματικότερες εκστρατείες πληροφόρησης του κοινού για να καταπολεμηθεί ο στιγματισμός που περιβάλλει το HIV/AIDS.

                                                                         Τι πρέπει να γνωρίζουμε :

- Ο ιός HIV περιέχεται σε ποσότητες ικανές για να γίνει μετάδοση στο αίμα, το σπέρμα, τα προσπερματικά υγρά, τα κολπικά υγρά και το μητρικό γάλα. Επομένως η μετάδοση μπορεί να γίνει όταν μολυσμένο αίμα, σπέρμα, προσπερματικά ή κολπικά υγρά εισχωρήσει μέσω αμυχών, πληγών η βλεννογόνων. Με την χρήση προφυλακτικού, ελαχιστοποιούμαι τον κίνδυνο της μετάδοσης.

- Από τις σεξουαλικές πρακτικές, οι πιο επικίνδυνες είναι η κολπική ή πρωκτική επαφή, καθώς οι βλεννογόνοι στις περιοχές αυτές τραυματίζονται εύκολα. Όσο για το στοματικό σεξ, αν και δεν θεωρείται σεξουαλική συμπεριφορά υψηλού κινδύνου, μπορεί να γίνει αν υπάρχουν πληγές στο στόμα (π.χ από το βούρτσισμα) ή ουλίτιδα.

- Η σεξουαλική επαφή ανάμεσα σε δύο γυναίκες ενέχει κινδύνους όταν:

Έρθουν σε επαφή τα κολπικά υγρά ή το αίμα περιόδου με μια πληγή (εάν κατά την τριβή των αιδοίων δημιουργηθούν αμυχές, ή με την χρήση κοινών "παιχνιδιών" dildo, δονητές κλπ χωρίς διαφορετικό προφυλακτικό για την κάθε σύντροφο).

- Τα χάδια, το μασάζ, ο αυνανισμός, το τρίψιμο των σωμάτων δεν είναι επικίνδυνα, φτάνει να μην έρθουμε σε επαφή με αίμα. Το S&M είναι ασφαλές όσο δεν υπάρχουν τραυματισμοί και αίμα.

- Πληγές, κοψίματα στα δάχτυλα, το στόμα ή τον κόλπο κάνουν την κολπική ή την πρωκτική επαφή πιο επικίνδυνες. Ειδικά η πρωκτική επαφή είναι η πιο επικίνδυνη και είναι καλό να χρησιμοποιούμε ένα λεπτό γάντι από λατέξ αν κάνουμε διείσδυση στον πρωκτό σε περίπτωση που έχουμε πληγές ή κοψίματα στα χέρια/δάχτυλα.

- Από την μητέρα στο παιδί, η μετάδοση γίνεται κατά τον τοκετό και το θηλασμό, αλλά όχι κατά την διάρκεια της εγκυμοσύνης. Μια οροθετική γυναίκα, μπορεί πλέον υπό τις κατάλληλες προϋποθέσεις να γεννήσει ένα υγιές παιδί.



Σημαντικό ρόλο παίζει η επιτυχής διαπροσωπική επικοινωνία :


"Η επιτυχής διαπροσωπική επικοινωνία κατά τη διάρκεια της σεξουαλικής συνεύρεσης είναι καίριας σημασίας για πιο ασφαλείς συμπεριφορές, ειδικά για τις γυναίκες, δεδομένου ότι χρειάζεται η συμφωνία από τους συντρόφους τους για να επιτύχουν τη χρήση προφυλακτικού" (Hortensia Amaro, Αμερικανίδα ψυχολόγος).


Οι γυναίκες πρέπει να αισθάνονται άνετα, με αυτοπεποίθηση και αποτελεσματικότητα όταν αναφέρουν το θέμα της ασφαλούς σεξουαλικής συμπεριφοράς, τη διαπραγμάτευση της χρήσης προφυλακτικού, τη συζήτηση ασφαλών εναλλακτικών λύσεων και την άρνηση της μη ασφαλούς σεξουαλικής επαφής όταν είναι απαραίτητο.

Διακρίσεις και αποκλεισμός των οροθετικών από τις υπηρεσίες φιλοξενίας αστέγων

Διακρίσεις και αποκλεισμό αντιμετωπίζουν στην εύρεση φιλοξενίας και στέγης οι άστεγοι/ες που ζουν με HIV/AIDS στην Ελλάδα.


Η στέγη, η τροφή και η ένδυση, αποτελούν βασικές ανάγκες επιβίωσης, ανάγκες τις οποίες καλείται το Κράτος Πρόνοιας να καλύψει για κάθε άνθρωπο που τις στερείται, μέσα από δομές και προγράμματα τόσο για τον ευρύ πληθυσμό, όσο και πιο στοχευμένα για ευαίσθητες κοινωνικές ομάδες, σύμφωνα με την χάρτα ανθρωπίνων δικαιωμάτων του Ο.Η.Ε.




Σε αντίθεση με άλλες Ευρωπαϊκές χώρες που φροντίζουν μέσα από διάφορες δομές και προγράμματα να μην μένουν χωρίς στέγη οι άνθρωποι που ζουν με HIV/AIDS, στην Ελλάδα οι επιλογές είναι πολύ περιορισμένες και οι πιθανότητες να βρεις φιλοξενία ελάχιστες.

Το ΚΕΕΛΠΝΟ είναι ο μόνος φορέας που διαθέτει επίσημα δομές φιλοξενίας για οροθετικούς. Πρόκειται για τη «Δομή Φιλοξενίας Άπορων Ενηλίκων Οροθετικών» (Αθήνα) και για τον «Ξενώνα Ψυχοκοινωνικής Υποστήριξης» (Πειραιάς). Οι θέσεις σε αυτές τις δομές είναι περιορισμένες (12 και 19 αντίστοιχα), και κατά συνέπεια εξυπηρετούνται εξαιρετικά επιβαρυμένες περιπτώσεις.

Οι δομές φιλοξενίας στο Κέντρο Υποδοχής & Αλληλεγγύης του Δήμου Αθηναίων (ΚΥΑΔΑ) δεν φιλοξενούν ανθρώπους που ζουν με HIV/AIDS, καθώς προαπαιτείται η συναινετική εξέταση για HIV/AIDS και αποκλείονται οι άνθρωποι που είναι θετικοί.

Στην ΜΚΟ ΚΛΙΜΑΚΑ που ασχολείται με τους αστέγους, αν και δεν υπάρχει μια σαφής διαδικασία όπως αυτή στο ΚΥΑΔΑ, γενικά δεν έχουν τη δυνατότητα να φιλοξενήσουν ανθρώπους που ζουν με HIV/AIDS στις πολύ περιορισμένες θέσεις που παρέχουν (7), ενώ οι επιμέρους δομές που συνεργάζονται με την ΚΛΙΜΑΚΑ απευθύνονται σε άλλες κατηγορίες πολιτών, όπως πρώην τρόφιμους ιδρυμάτων ψυχικής υγείας.

Γίνεται τέλος κατ’ εξαίρεση εξυπηρέτηση ειδικών περιπτώσεων ανθρώπων που ζουν με HIV/AIDS με επιχορήγηση βραχυχρόνιας διαμονής σε ξενοδοχεία τόσο από το «Γραφείο ψυχοκοινωνικής στήριξης και ψυχοθεραπευτικών παρεμβάσεων» του ΚΕΕΛΠΝΟ, όσο και από την PRAKSIS.

Με την κατάργηση των Οργανισμού Εργατικής Εστίας και Οργανισμού Εργατικής Κατοικίας, οι οποίοι παρείχαν στον ευρύ πληθυσμό επιλογές επιδότησης ενοικίου και στεγαστικού δανείου, οι παροχές στέγασης είναι σχεδόν ανύπαρκτες για έναν άνθρωπο που ζει με HIV/AIDS.

Στην περίπτωση των ανθρώπων που κάνουν και χρήση ναρκωτικών ουσιών, η κατάσταση γίνεται ακόμα δυσκολότερη, αντιμετωπίζουν επιπλέον προβλήματα λόγω της χρήσης ενώ παράλληλα αποκλείονται και από τις δομές φιλοξενίας για οροθετικούς του ΚΕΕΛΠΝΟ, καθώς προϋποθέτουν το άτομο να έχει απεξαρτηθεί, κάτι που είναι μάλλον αδύνατο να συμβεί όσο εξακολουθεί να ζει στον δρόμο.


Έτσι λοιπόν, οι ελλείψεις σε προγράμματα για την κάλυψη βασικών αναγκών για οροθετικά άτομα, οδηγούν τους ανθρώπους που ζουν με HIV/AIDS και δεν έχουν στέγη στο να αντιμετωπίζουν πολύ σοβαρά προβλήματα κάλυψης των αναγκών τους αλλά και επιβίωσης, καθώς κάποιος ή κάποια που ζει στο δρόμο εάν δεν μπορεί πρώτα να καλύψει τις απόλυτα βασικές για την επιβίωση ανάγκες, όπως στέγη, τροφή, ρουχισμός, θα είναι μάλλον απίθανο να έχει πρόσβαση σε υπηρεσίες υγείας, στην θεραπεία και στις κοινωνικές παροχές που δικαιούται. 


Επιπλέον, οι ελλείψεις αυτές λειτουργούν ανατρεπτικά και στην πρόληψη του HIV/AIDS, καθώς έχουμε οροθετικούς/ές που ζουν στο δρόμο, χωρίς πρόσβαση στην αντιρετροϊκή θεραπεία, με μεγάλη πιθανότητα να μοιράζονται σύριγγες εάν κάνουν χρήση και δεν έχουν πρόσβαση σε δωρεάν σύριγγες, ή να εκδίδονται εξαναγκαστικά προκειμένου να επιβιώσουν, συχνά χωρίς να έχουν επιλογή στην χρήση προφυλακτικού (λαμβάνοντας υπόψιν ότι μεγάλο ποσοστό των "πελατών" απαιτούν την μη χρήση προφυλακτικού).  

Η πραγματική "Υγειονομική Βόμβα" λοιπόν (όπως ακούμε κατά καιρούς να χαρακτηρίζονται άνθρωποι που ζουν με HIV/AIDS, μετανάστες, εκδιδόμενα άτομα κλπ) δεν είναι οι οροθετικοί/ές αλλά οι διακρίσεις, η αμέλεια και οι τραγικές ελλείψεις σε δομές και προγράμματα πρόνοιας και πρόληψης που να διασφαλίζουν την πρόσβαση όλων κατ'αρχήν στην δωρεάν, ανώνυμη και συναινετική εξέταση για HIV (και όχι υποχρεωτικούς ελέγχους και πογκρόμ που μόνο αρνητικές επιπτώσεις μπορεί να έχουν) και την κάλυψη των βασικών για την επιβίωση αναγκών των ανθρώπων που ζουν με HIV/AIDS, πράγματα που δυστυχώς, απέχουν πολύ από την σημερινή Ελληνική πραγματικότητα. 


*το κείμενο γράφτηκε με πληροφορίες από τον Σύλλογο Οροθετικών "Θετική Φωνή"

Θεραπεύτηκε βρέφος από τον HIV στις Η.Π.Α

Την πρώτη περίπτωση ίασης παιδιού από τον HIV, ανακοίνωσε την Κυριακή ομάδα Αμερικανών ιολόγων. Πριν από 2,5 χρόνια μια γυναίκα στο Μισισιπή, φορέας του ιού HIV, έφερε στον κόσμο ένα κοριτσάκι. 

Η μητέρα δεν είχε λάβει κάποια θεραπεία πριν ή κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, πράγμα το οποίο θα μείωνε στο ελάχιστο τις πιθανότητες να μεταδοθεί ο ιός στο παιδί.  Όταν γεννήθηκε το παιδί οι γιατροί γνωρίζοντας ότι οι πιθανότητες να είναι και αυτό μολυσμένο με τον HIV ήταν πολύ αυξημένες αποφάσισαν να ξεκινήσουν αμέσως θεραπεία στο βρέφος. Του χορήγησαν αντιρετροϊκή αγωγή (αγωγή για τον HIV) για διάστημα 18 μηνών. 

Η θεραπεία διακόπηκε ύστερα και, παρ' όλο που το 2,5 ετών κοριτσάκι δεν λαμβάνει κάποια θεραπεία για έναν ολόκληρο χρόνο, είναι σήμερα υγιέστατο. 

Όπως εξήγησαν οι επιστήμονες, η περίπτωση, αν και δεν αποτελεί ουσιαστικά «εκρίζωση του ιού», εν τούτοις εμφανίζει τον ιό να έχει εξασθενήσει σημαντικά, σε τέτοιο βαθμό ώστε το ανοσοποιητικό σύστημα του σώματος να μπορεί να τον ελέγξει χωρίς αντιρετροϊκή θεραπεία.

Η μόνη επίσημα αναγνωρισμένη στον κόσμο πλήρη ίαση από τον ιό, είναι του αμερικανού Τίμοθι Μπράουν ο οποίος θεραπεύτηκε μετά από μεταμόσχευση μυελού των οστών, από δότη με μια σπάνια γενετική μετάλλαξη, η οποία εμποδίζει τον ιό να εισέλθει στα κύτταρα. Αυτό το μόσχευμα σχεδιάστηκε και για τη θεραπεία της λευχαιμίας.

Στην περίπτωση του παιδιού από τον Μισισιπή δεν υπάρχει πλήρης ίαση, αλλά το σώμα ελέγχει πλέον τη μόλυνση χωρίς θεραπεία, την οποία έλαβε λιγότερο από 30 ώρες μετά τη γέννησή του. Ενδείξεις μόλυνσης δεν υπάρχουν στον οργανισμό του.

Οι επιστήμονες δηλώνουν ότι πρέπει να γίνουν περισσότερες δοκιμές για να δουν αν η θεραπεία θα έχει τα ίδια αποτελέσματα και σε άλλα παιδιά. Τα αποτελέσματα όμως στο παιδί από το Μισισιπή θα μπορούσαν, ενδεχομένως, να είναι οδηγός σε μια θεραπεία για παιδιά με τον ιό HIV.

Η δρ Ντέμπορα Περσάουντ, ιολόγος στο Πανεπιστήμιο Τζον Χόπκινς στη Βαλτιμόρη, ήταν αυτή που παρουσίασε τα ευρήματα στο Συνέδριο για ρετροϊούς και «ευκαιριακές» μολύνσεις στην Ατλάντα.

«Αυτή είναι μια απόδειξη με την έννοια πως μπορεί να είναι δυνητικά ιάσιμος ο ιός HIV σε βρέφη» είπε η Περσάουντ.

Το 2011 η UNAIDS ανακοίνωσε τον στρατηγικό της σχεδιασμό για τα έτη 2011 - 2015, ένας από τους στόχους του οποίου είναι ο μηδενισμός των γεννήσεων παιδιών με HIV μέχρι το 2015, καθώς η μετάδοση του ιού από την μητέρα στο παιδί μπορεί να προληφθεί και μια οροθετική μητέρα μπορεί, υπό προϋποθέσεις, να γεννήσει ένα υγιές παιδί. 

πηγές : health.in.gr , UNAIDS