Η UNAIDS καλεί την Ελλάδα να προστατεύσει τα εκδιδόμενα άτομα και τους πελάτες τους μέσω ολοκληρωμένων και εθελοντικών προγραμμάτων για τον HIV.
Γενεύη, 10 Μαΐου 2012
Το Κοινό Πρόγραμμα των Ηνωμένων Εθνών για το HIV/AIDS (UNAIDS), εκφράζει την ανησυχία του λόγω των πρόσφατων ενεργειών των ελληνικών αρχών οι οποίες περιλαμβάνουν την σύλληψη, την κράτηση, την υποχρεωτική εξέταση για HIV, τη δημοσίευση φωτογραφιών και προσωπικών στοιχείων, και την άσκηση ποινικής δίωξης εναντίον τουλάχιστον 12 εκδιδόμενων ατόμων.Δεν υπάρχουν αποδείξεις πως οι τιμωρητικές προσεγγίσεις προς την ρύθμιση της σεξουαλικής εργασίας είναι αποτελεσματικές στη μείωση της μετάδοσης του HIV μεταξύ των εκδιδόμενων ατόμων και των πελατών τους.
Η άσκηση ποινικής δίωξης σε βάρος των οροθετικών εκδιδόμενων γυναικών για σκοπούμενη σωματική βλάβη εγείρει ανησυχίες που αφορούν την ακατάλληλη εφαρμογή του ποινικού δικαίου, ιδίως σε ένα πλαίσιο όπου οι πελάτες έχουν την κοινωνική και οικονομική εξουσία να επιμείνουν όσο αφορά την χρήση προφυλακτικού. Επιπλέον, η δημοσίευση των ονομάτων, φωτογραφιών και της οροθετικότητας των εκδιδόμενων γυναικών τις οδηγεί στο να κρύβονται και στο να μειώνεται η εμπιστοσύνη τους στις υπηρεσίες υγείας.
Η UNAIDS ανησυχεί επιπλέον για την πρόσφατη τροποποίηση της νομοθεσίας για την μετανάστευση που εγκρίθηκε τον Απρίλιο του 2012, η οποία φαίνεται να προβλέπει την αυτόματη κράτηση των μεταναστών, μετανστριών και των αιτούντων άσυλο οι οποίοι έχουν μια μολυσματική ασθένεια, ή ανήκουν σε ομάδα υψηλού κινδύνου για μόλυνση, χωρίς να εξετάζεται το κατά πόσο θα μπορούσαν να συνιστούν πραγματικό κίνδυνο. Αυτό περιλαμβάνει τα εκδιδόμενα άτομα, τα άτομα που κάνουν ενδοφλέβια χρήση ναρκωτικών και θα μπορούσε να εφαρμοστεί και στα οροθετικά άτομα. Στο βαθμό που ο νόμος υποθέτει ότι τα οροθετικά άτομα, τα εκδιδόμενα άτομα και οι χρήστες και χρήστριες ναρκωτικών αποτελούν απειλή για τη δημόσια υγεία βασιζόμενος μόνο στην υγεία και την κοινωνική τους θέση, είναι υπερβολικά ευρύς, παράγει διακρίσεις και παράγει μια διασύνδεση του HIV με τον περιορισμό είσοδου, παραμονής και διαμονής.
Η UNAIDS ανησυχεί επιπλέον για την πρόσφατη τροποποίηση της νομοθεσίας για την μετανάστευση που εγκρίθηκε τον Απρίλιο του 2012, η οποία φαίνεται να προβλέπει την αυτόματη κράτηση των μεταναστών, μετανστριών και των αιτούντων άσυλο οι οποίοι έχουν μια μολυσματική ασθένεια, ή ανήκουν σε ομάδα υψηλού κινδύνου για μόλυνση, χωρίς να εξετάζεται το κατά πόσο θα μπορούσαν να συνιστούν πραγματικό κίνδυνο. Αυτό περιλαμβάνει τα εκδιδόμενα άτομα, τα άτομα που κάνουν ενδοφλέβια χρήση ναρκωτικών και θα μπορούσε να εφαρμοστεί και στα οροθετικά άτομα. Στο βαθμό που ο νόμος υποθέτει ότι τα οροθετικά άτομα, τα εκδιδόμενα άτομα και οι χρήστες και χρήστριες ναρκωτικών αποτελούν απειλή για τη δημόσια υγεία βασιζόμενος μόνο στην υγεία και την κοινωνική τους θέση, είναι υπερβολικά ευρύς, παράγει διακρίσεις και παράγει μια διασύνδεση του HIV με τον περιορισμό είσοδου, παραμονής και διαμονής.
Η UNAIDS παροτρύνει τις ελληνικές αρχές να αναθεωρήσουν την νομοθεσία και τις πρακτικές τους, με σκοπό να τεκνοθετήσουν προγράμματα με βάση τα αποδεικτικά στοιχεία και του κατάλληλου νομικού περιβάλλοντος το οποίο θα υποστηρίζει όλους και όλες, συμπεριλαμβανομένων των εκδιδόμενων ατόμων και τους πελάτες τους, των χρηστών ναρκωτικών, των μεταναστών και μεταναστριών και των αιτούντων άσυλο ώστε να έχουν πρόσβαση σε εθελοντικές και εμπιστευτικές υπηρεσίες πρόληψης, θεραπείας, φροντίδας και υποστήριξης για τον HIV ώστε να μπορούν να αποφύγουν τη μόλυνση από τον HIV ή να ζήσουν μια υγιέστερη ζωή, εάν είναι οροθετικοί ή οροθετικές.
