Τα πρώτα επιδημιολογικά στοιχεία του ΚΕΕΛΠΝΟ για το 2011, δείχνουν αύξηση των νέων κρουσμάτων μετάδοσης HIV γενικότερα και μεγάλη αύξηση (φτάνει το 500%) σε χρήστες και χρήστριες ενδοφλέβιων ουσιών.
Και επειδή τίποτα δεν είναι τυχαίο, μετά από έρευνα, φάνηκε πως η αύξηση αυτή «συμπίπτει» με το γεγονός ότι εδώ και ένα χρόνο το να ψάχνεις μια δωρεάν, καθαρή σύριγγα είναι πολλές φορές, σαν να ψάχνεις βελόνα στα άχυρα.
Τα φαρμακεία έχουν σταματήσει να παρέχουν δωρεάν σύριγγες για χρήση εδώ και ένα χρόνο. Σήμερα, όταν ζητάς μια δωρεάν σύριγγα είτε «δεν έχουμε» είτε «υπάρχουν μόνο σε πακέτο ινσουλίνης». Αν ζητήσεις να αγοράσεις φυσικά και υπάρχουν.
Ο ΟΚΑΝΑ από την άλλη, εφαρμόζει πρόγραμμα ανταλλακτικής οικονομίας. Τα πράγματα είναι απλά. Στα κεντρικά στην 3ης Σεπτεμβρίου, μπορείς να πας 9:00 – 14:00 και να ανταλλάξεις χρησιμοποιημένες σύριγγες με καθαρές. Όσες δώσεις, τόσες παίρνεις. Φυσικά καλό είναι να πάς από νωρίς (η υπάλληλος είπε ότι καλό είναι να μην πας μετά τη 1) γιατί τηρείται σειρά προτεραιότητας και τα νούμερα είναι τριψήφια.
Επιλογές όμως, υπάρχουν. Αν δεν έχεις να ανταλλάξεις, δίπλα, στο «Στέκι» του ΟΚΑΝΑ σου δίνουν 2 σύριγγες δωρεάν, χωρίς ανταλλαγή, εφόσον γράψεις σε μια λίστα που υπάρχει αναρτημένη στην πόρτα ονοματεπώνυμο, σε καλέσουν, περάσεις από μίνι συνέντευξη και σε «εγκρίνουν».
Η επιλογή αυτή εάν είσαι μετανάστρια ή πρόσφυγας δεν ενδείκνυται διότι χαίρεις ιδιαίτερης αντιμετώπισης.
Επίσης ο ΟΚΑΝΑ διαθέτει ομάδα δρόμου, που μοιράζει δωρεάν σύριγγες. Κάποιοι χρήστες/χρήστριες όμως είπαν ότι έχουν να πετύχουν κάποιον/κάποια από την ομάδα δρόμου περίπου ένα χρόνο.
Η ΜΚΟ Γιατροί του Κόσμου επίσης έχει πρόγραμμα παροχής δωρεάν συριγγών, αλλά μόνο 2 μέρες την εβδομάδα και μόνο στην Ομόνοια.
Είναι σίγουρα θετικό το γεγονός ότι λειτουργούν τα προγράμματα αυτά, αλλά δεν επαρκούν. Χρειάζεται να γίνουν περισσότερα. Οι ανάγκες είναι πολύ μεγαλύτερες και οι συνθήκες απαιτούν ευκολία στην πρόσβαση και πιο εντατική δουλειά.
Επίσης δεν μπορούν οι ΜΚΟ να κάνουν τα πάντα, καθώς πολλές φορές και να θέλουν, έχουν περιορισμένες δυνατότητες. Πρέπει να φροντίζει και το κράτος.
Υπάρχουν λοιπόν άνθρωποι, που αναζητούν δωρεάν σύριγγες για χρήση και δυσκολεύονται, βρίσκουν εμπόδια και γραφειοκρατία, με αποτέλεσμα οι χρήστες/χρήστριες να κάνουν κοινή χρήση σύριγγας την οποία μπορεί να έχουν για μέρες. Είναι ξεκάθαρο ότι η μη πρόσβαση σε δωρεάν καθαρές σύριγγες είναι ο βασικότερος ίσως λόγος που παρουσιάζεται η αύξηση κρουσμάτων στην συγκεκριμένη ομάδα πληθυσμού.
Εάν δούμε την αύξηση των κρουσμάτων (όπου τα πραγματικά νούμερα είναι πολύ μεγαλύτερα εάν αναλογιστεί κανείς σε τι ποσοστό μπορεί οι χρήστες/χρήστριες ουσιών να εξετάζονται, άρα και να διαγιγνώσκονται), σε συνδυασμό και με την λίστα αναμονής για ένταξη σε προγράμματα μεθαδόνης που μπορεί να φτάσει και τα 7 χρόνια, μιλάμε σε πολλές περιπτώσεις για θανατική καταδίκη οροθετικών χρηστών/χρηστριών που δεν θα προλάβουν καν να διαγνωστούν. Συν ότι ο HIV δεν είναι ο μόνος κίνδυνος, καθώς υπάρχει κίνδυνος μετάδοσης και άλλων νοσημάτων, όπως ηπατίτιδες και φυματίωση.
Η ανάγκη για εύκολη πρόσβαση σε δωρεάν καθαρές σύριγγες είναι δεδομένη και η αδιαφορία, εδώ, σημαίνει ακόμα μεγαλύτερη αύξηση σε κρούσματα και θανάτους.
Ο Υπουργός υγείας, Α. Λοβέρδος από την άλλη, στην παρέμβασή του στην διάσκεψη του ΟΗΕ για το AIDS δηλώνει : «Η οικονομική κρίση που πλήττει τη χώρα μας απαιτεί να επανεξετάσουμε τις δαπάνες μας και σ’ αυτόν τον τομέα, ώστε να διατίθενται με πιο ορθολογικό τρόπο. Είμαστε βέβαιοι όμως ότι θα το κατορθώσουμε χωρίς να μειώσουμε το επίπεδο προστασίας και το αίσθημα ασφάλειας του πληθυσμού.»
Αυτό που μάλλον δεν γίνεται κατανοητό, αν θέλουμε να το δούμε και «ορθολογικά» είναι ότι με το να δίνεις χρήματα για την πρόληψη, γλιτώνεις πολύ περισσότερα σε θεραπεία. Και ότι η ανθρώπινη ζωή και η αξιοπρέπεια δεν έχουν τιμή, και είναι δικαίωμα ΟΛΩΝ. Ακόμα και ανθρώπων για τους οποίους το κράτος αδιαφορεί και μεγάλο μέρος της κοινωνίας θεωρεί «καμένα χαρτιά».
Επίσης, όταν υπάρχει ένα τόσο σοβαρό και διαπιστωμένο πρόβλημα, το να κλείνεις τα μάτια είναι εγκληματικό.
